Honorowy Łańcuch Sędziowski


Odznaczeni Honorowym Łańcuchem Sędziowskim Naczelnego Sądu Administracyjnego:

 

Sędzia NSA w st. spoczynku prof. dr hab. Janusz Stanisław Trzciński – w dniu 4 lipca 2017 r.; odznaczenie o numerze seryjnym 001;

Sędzia NSA w st. spoczynku Antoni Włodzimierz Ryms –  w dniu 4 lipca 2017 r.; odznaczenie o numerze seryjnym 002;

Sędzia NSA w st. spoczynku prof. dr hab. Barbara Grażyna Adamiak – w dniu 11 października 2021 r.; odznaczenie o numerze seryjnym 003;

Sędzia NSA w st. spoczynku prof. dr hab. Roman Marek Hauser – w dniu 27 września 2021 r.; odznaczenie o numerze 004;

Sędzia NSA w st. spoczynku prof. dr hab. Adam Stanisław Zieliński – w dniu 25 października 2022 r.; odznaczenie o numerze seryjnym 005;

  Sędzia NSA w st. spoczynku prof. dr hab. Marek Aureliusz Zirk-Sadowski – w dniu 12 czerwca 2024 r.; odznaczenie o numerze seryjnym 006.

 

Honorowy Łańcuch Sędziowski Naczelnego Sądu Administracyjnego to wyjątkowe odznaczenie symbolizujące władzę sądowniczą, wartości, tradycję i samodzielny status sądownictwa administracyjnego.

Odznaczenie jest przyznawane przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ma podkreślać i uhonorować wybitne osiągnięcia w wymiarze sprawiedliwości oraz wierną, wieloletnią służbę tych, którzy zostają odznaczeni. Łańcuch wyraża majestat i mądrą władzę sądownictwa administracyjnego kontrolującego legalność decyzji organów władzy publicznej i zapewniającego ochronę publicznych praw podmiotowych jednostki. Te kompetencje są szczególnie istotne dla realizacji zasady demokratycznego państwa prawnego.

Zgodnie z postanowieniami zarządzenia  Prezesa NSA z dnia 8 marca 2016 r. odznaczenie w postaci „Honorowego Łańcucha Sędziowskiego Naczelnego Sądu Administracyjnego” może być przyznane za szczególne zasługi dla wymiaru sprawiedliwości sędziom NSA przechodzącym w stan spoczynku, a także osobom, instytucjom, organizacjom społecznym i stowarzyszeniom szczególnie zasłużonym dla sądownictwa administracyjnego.

Honorowy Łańcuch Sędziowski NSA nawiązuje do oryginalnego łańcucha sędziego NTA – prawdziwej perły rzemiosła artystycznego –  dzieła pracowni „Bracia Łopieńscy” z okresu międzywojennego, kontynuatorki założonej w 1862 r. w Warszawie „Fabryki Bronzów” Jana Łopieńskiego.

Współcześnie powstały łańcuch składa się z 26 ogniw w kształcie koła wykonanych z metalu w kolorze złotym. 25 ogniw ma średnicę zewnętrzną 35 mm. Jedno w otoku z liści jest znacznie większe,  ma średnicę zewnętrzną 58 mm, a w swoim wnętrzu ma umieszczony monogram „RP”. Do tego największego ogniwa umocowany jest – na zawieszce stylizowanej na kształt wstęgi – orzeł w koronie wykonany z metalu w kolorze srebrnym o wysokości 75 mm i szerokości 70 mm (korona w kolorze złotym). Po dwu stronach ogniwa z zawieszką umiejscowione zostały ogniwa z monogramem „NTA”, które znajdują się również po jednym na przeciwległych odcinkach łańcucha połączonego w okrąg. W pozostałych ogniwach naprzemiennie umieszczone są monogramy „NSA” i „RP”. Ogniwa są połączone za pomocą dwóch równoległych spinek wykonanych z metalu w kolorze srebrnym. Na rewersie ogniwa przeciwległego do ogniwa ozdobnego znajduje się numer porządkowy Odznaczenia.
 

Janusz Stanisław Trzciński (ur. 1 lipca 1942 r. w Kuńkowcach w województwie przemyskim)
Wybitny konstytucjonalista i administratywista, łączący pracę naukową z praktyką prawniczą i służbą publiczną.
Nominowany na stanowisko Sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem Prezydenta RP z dnia 3 grudnia 2001 r. Orzekał w Izbie Gospodarczej. Prezes NSA w latach 2004-2010.
Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (1960-1965), a następnie na macierzystym wydziale w Katedrze Prawa Państwowego rozpoczął pracę jako asystent. Doktoryzował się w 1971 r., w 1978 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego, tytuł profesora w 1986 r., a stanowisko profesora zwyczajnego w 1995 r.
Był zaangażowany w proces reformy ustrojowej Państwa Polskiego, uczestniczył w obradach „Okrągłego Stołu”, był posłem na Sejm X kadencji (1989-1991), przewodniczącym Komisji Prac Ustawodawczych i Podkomisji do spraw ustroju politycznego w ramach Komisji Konstytucyjnej Sejmu.
Sprawował funkcję wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego w latach 1993-2001. Praktyka orzecznicza i odpowiedzialność, jaka wiązała się z organizacją prac Trybunału, zaowocowały oryginalnymi refleksjami nad podstawami ustrojowymi państwa i zakresem podmiotowym skargi konstytucyjnej.
W latach 2002 -2004, po zakończeniu kadencji w TK, Profesor uczestniczył w pracach Konwentu w Sprawie Przyszłości Europy –  ciała ustanowionego przez Radę Europejską w 2001 r., powołanego do opracowania projektu Konstytucji dla Wspólnoty Europejskiej.
Był członkiem zespołu przygotowującego projekty ustaw wprowadzających dwuinstancyjność sądownictwa administracyjnego.
W okresie sprawowania funkcji Prezesa NSA piastował stanowisko wiceprzewodniczącego i przewodniczącego Stowarzyszenia Rad Stanu i Najwyższych Sądów Administracyjnych Unii Europejskiej.
Jest redaktorem naczelnym Zeszytów Naukowych Sądownictwa Administracyjnego.
Zainicjował badania nad funkcją prawną Konstytucji i jej rolą jako aktu prawnego w obrocie prawnym, w tym wyczerpująco podejmował  zagadnienie bezpośredniego stosowania Konstytucji przez sądy administracyjne. Do naukowej spuścizny Profesora należy 10 monografii i ponad 200 artykułów z zakresu teorii państwa i organów państwowych, prawa konstytucyjnego i administracyjnego.
Dwie kadencje piastował stanowisko dziekana Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (1987-1993).
Był przewodniczącym Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów (2002-2004 r.)
Uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, nadany 19 lutego 2010 r.
Wyróżniony Honorowym Obywatelstwem rodzinnej miejscowości – Nowej Rudy na Dolnym Śląsku (2009 r.) oraz Odznaką „Zasłużony dla Opolszczyzny”.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae” oraz Odznaką Honorową za Zasługi dla Legislacji.
 

Antoni Włodzimierz Ryms (ur. 5 lipca 1945 r. w Ciechanowie)      
Jeden z twórców reformy sądownictwa administracyjnego, mający ogromny wkład merytoryczny w nowelizowanie prawa, kształtowanie dwuinstancyjnego sądownictwa administracyjnego oraz budowę nowych, sądowych struktur organizacyjno-materialnych.
Zajmuje wybitną pozycję w środowisku prawniczym i sędziowskim, ze względu na rozległą wiedzę prawniczą, zwłaszcza w dziedzinie prawa cywilnego i administracyjnego oraz wierną służbę dobru społecznemu i wymiarowi sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej. Posiada 40-letni dorobek orzeczniczy, w tym 32-letni wkład w rozwój sądownictwa administracyjnego.
W 1968 r. ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Przebył tradycyjną prawniczą drogę zawodową od aplikacji sądowej w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie, przez złożenie egzaminu sędziowskiego (1970 r.), pracę asesora, po pełnienie urzędu sędziowskiego w sądach Warmii i Mazur. W 1972 r. odebrał nominację do sprawowania urzędu sędziego w Sądzie Rejonowym w Iławie. W 1977 r. objął stanowisko sędziego w Sądzie Wojewódzkim w Płocku. W 1981 r. został delegowany do pracy w Departamencie Prawnym Ministerstwa Sprawiedliwości, od 1989 r. pełnił funkcję dyrektora tego departamentu.
W 1985 r. został sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przez dwadzieścia lat był Prezesem Izby Ogólnoadministracyjnej NSA oraz  Wiceprezesem NSA (w latach 1995-2015).
Sprawował funkcję członka Państwowej Komisji Wyborczej w latach 2003-2014.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
 
Barbara Adamiak (ur. 2 stycznia 1949 r. w Sanoku)
Sędzia o wyjątkowym wkładzie merytorycznym w dorobek orzeczniczy sądów administracyjnych. Jest wybitnym profesorem prawa o olbrzymim, imponującym dorobku naukowym, torującym drogę nowemu myśleniu o prawie administracyjnym procesowym.
Studiowała prawo na Uniwersytecie Wrocławskim (1967-1971). Uzyskała stopień doktora nauk prawnych w 1977 r. Rdzeniem zainteresowań naukowych prof. Barbary Adamiak stała się ochrona jednostki wobec władczej ingerencji administracji publicznej. W 1987 r. otrzymała stopień doktora habilitowanego nauk prawnych.
Rezultatem uznania judykatury dla Jej wyjątkowych osiągnięć naukowych w dziedzinie administracji publicznej stało się powołanie przez Prezydenta RP do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego (1991 r.). W tym samym roku objęła funkcję kierownika Zakładu Postępowania Administracyjnego i Sądownictwa Administracyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1992 r. została mianowana profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1993-1996 była Dziekanem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W dniu 20 listopada 1997 r. otrzymała tytuł profesora.
Jest doświadczonym dydaktykiem, nadzwyczajnie zaangażowanym w kształcenie przyszłych pokoleń prawników; słynie z bycia wymagającym egzaminatorem, recenzentem i promotorem.
Posiada imponujący dorobek naukowy (ponad 200 publikacji): monografii, komentarzy, podręczników, studiów, artykułów i glos; jest współautorką szczególnie cenionego i wielokrotnie wznawianego komentarza do Kodeksu postępowania administracyjnego.
Wielokrotnie pełniła funkcję kierownika projektów badawczych dotyczących postępowania administracyjnego i sądowoadministracyjnego.
Jest wieloletnim członkiem rad programowych czasopism: „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego”, „Samorząd Terytorialny”, „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prawo”.
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. To ostatnie odznaczenie odebrała w dniu 25 października 2022 r. podczas uroczystości na Zamku Królewskim w Warszawie, poświęconych 100. rocznicy utworzenia Najwyższego Trybunału Administracyjnego.
 
Roman Marek Hauser (ur. 8 października 1949 r. w Poznaniu)
Twórca jednej z największych reform sądownictwa administracyjnego w dziejach Polski, dzięki której możliwe stało się  wprowadzenie dwuinstancyjnego modelu postępowania sądowoadministracyjnego, zapowiedzianego jeszcze w Konstytucji marcowej. Przełomowość tego dokonania przyczyniła się do rozwoju praworządności i ochrony praw jednostki w III RP.
Zgodne z tradycjami rodzinnymi studia odbył na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (1968-1973) w Poznaniu. W macierzystej uczelni obronił w 1979 r. pracę doktorską, w 1988 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Ochrona obywatela w postępowaniu egzekucyjnym, za którą otrzymał nagrodę Rzecznika Praw Obywatelskich w konkursie „Państwa i Prawa”. W 2009 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Łączy wysokiej próby pracę naukowo-badawczą z wymiarem sprawiedliwości.
Prof. Roman Hauser był pracownikiem naukowym Zakładu Postępowania Administracyjnego i Sądowoadministracyjnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W działalności naukowej koncentruje się na kilku nurtach badawczych: postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym, postępowaniu egzekucyjnym oraz sądownictwie administracyjnym. Na Jego dorobek składa się ponad 300 opracowań naukowych. Wypromował nowe pokolenia prawników, w tym kilkunastu doktorów.
W latach 1990-1992 pełnił funkcję prorektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
We wrześniu 1991 r. został powołany do sprawowania urzędu sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego. Początkowo orzekał w Ośrodku Zamiejscowym w Poznaniu. Trzykrotnie pełnił funkcję Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (1992-2004, 2010-2015), był wiceprezesem NSA oraz dyrektorem Biura Orzecznictwa NSA. Posiada ogromny dorobek orzeczniczy.
W latach 2014-2015 sprawował funkcję przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa.
Był członkiem Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów.
W 2015 r. został wybrany przez Sejm RP VII kadencji na sędziego Trybunału Konstytucyjnego.
Dwie kadencje wykonywał obowiązki członka Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.
Należał do Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem Komitetu Badań Naukowych i jego spadkobiercy Rady Nauki.
Zasiada w komitetach redakcyjnych czołowych polskich czasopism prawniczych: „Państwo i Prawo”, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, „Monitor Prawniczy”, „Palestra”, „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego”, „Casus”.
W 2014 r. uzyskał tytuł doktora honoris causa  Uniwersytetu  Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Zasługi Republiki Włoskiej, Medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae” oraz Odznaką Honorową Rzecznika Praw Obywatelskich „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”.
 
Adam Zieliński (ur. 28 czerwca 1931 r. w Pruszkowie, zm. 14 listopada 2022 r. w Warszawie)
Jeden z najwybitniejszych polskich prawników. Miał ogromny wkład w rozwój demokratycznego wymiaru sprawiedliwości.
Przebył wzorcową sędziowską drogę edukacyjną: studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, aplikację sądową w okręgu Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy, asesurę, następnie służbę sędziego Sądu Powiatowego i służbę sędziego Sądu Wojewódzkiego. W 1982 r. został powołany do pełnienia urzędu sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego. W latach 1982-1992 sprawował funkcję Prezesa NSA. Dorobek orzeczniczy prof. Adama Zielińskiego jest darzony uznaniem i szacunkiem. Już wtedy –  w latach osiemdziesiątych – orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego kształtowało swą dbałość o ochronę praw podmiotowych jednostki. W tym bardzo trudnym okresie zapadały wyroki, które są fundamentalne dla zasad współczesnej sądowej kontroli administracji.
W latach 1996-2000 piastował urząd Rzecznika Praw Obywatelskich. Jako Rzecznik podpisał porozumienie United Nations Development Programme oraz porozumienie z Regionalnym Biurem na Europę i Kraje WNP Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, mające na celu udzielanie pomocy krajom Europy Środkowej i Wschodniej w tworzeniu instytucji ochrony praw człowieka. W 1999 r. został wiceprezydentem European Ombudsman Institute.
Droga naukowa prof. Adama Zielińskiego związana była z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1968 r. zdobył stopień doktora nauk prawnych, w 1975 r. – stopień doktora habilitowanego nauk prawnych, w 1989 r. uzyskał tytuł profesora. Pozostawił po sobie ponad 150 publikacji naukowych oraz pokolenia wykształconych studentów i doktorantów. Jego spuścizna obejmuje prawo administracyjne materialne i formalne, prawo konstytucyjne i ochronę praw obywatelskich, prawo cywilne materialne i procesowe, prawo karne procesowe, prawo pracy i prawo rodzinne.
Był członkiem Komitetu Nauk Prawnych PAN i członkiem Rady Naukowej Instytutu Nauk Prawnych PAN, Rady Naukowej Instytutu Badania Prawa Sądowego i Rady Naukowej Instytutu Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1986-1990 pełnił funkcję Prezesa Zarządu Głównego Związku Prawników Polskich. Był także członkiem Komitetu Praw Człowieka przy Organizacji Narodów Zjednoczonych (1985-1988). W latach 1996-1997 był członkiem Izby Praw Człowieka w Bośni i Hercegowinie.
Zasiadał w komitetach redakcyjnych „Państwa i Prawa” oraz „The International Ombudsman Yearbook”.
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim, Medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae” oraz dwukrotnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla wymiaru sprawiedliwości.
Ostatnie odznaczenie – Honorowy Łańcuch Sędziowski Naczelnego Sądu Administracyjnego – odebrał w dniu 25 października 2022 r. w czasie obchodów 100. rocznicy utworzenia Najwyższego Trybunału Administracyjnego na Zamku Królewskim w Warszawie, na trzy tygodnie przed śmiercią.

 

Marek Aureliusz Zirk-Sadowski (ur. 6 lipca 1952 r. w Łodzi)

Jeden z najdoskonalszych umysłów polskiej nauki prawa i polskiego sądownictwa.
Wybitny teoretyk i filozof prawa, którego twórczość wpływa na euroatlantycką kulturę prawną. Wyśmienitej próby nauczyciel akademicki. Profesor o niezrównanym intelekcie, wyobraźni i kreatywności. Inspirujący, otwarty, wrażliwy. Autorytet w środowisku naukowym, potrafiący łączyć działalność naukową z aktywnością organizacyjną i służbą publiczną.
Urzeczywistnia integracyjną rolę prawoznawstwa w stosunku do szczegółowych nauk prawnych oraz do nauk humanistycznych i społecznych, podkreślając, że konieczny związek między perspektywą refleksyjną a praktyką prawniczą ma szczególne znaczenie dla najwyższych instytucji wymiaru sprawiedliwości.
Naukowo związany z Uniwersytetem Łódzkim. Jego mistrzem i mentorem był prof. Jerzy Wróblewski. Na UŁ ukończył studia prawnicze (1973 r.) oraz filozoficzne (1976 r.).  W 1977 r. otrzymał stopień doktora nauk prawnych, a w 1984 r. - doktora habilitowanego. W 1990 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego UŁ, a w 2000 r. - profesora zwyczajnego.
W latach 1990-2019 kierował Katedrą Teorii i Filozofii Prawa. Pełnił funkcję Dziekana Wydziału Prawa i Administracji UŁ przez dwie kadencje (1990-1993 i 1999-2002). W latach 1993 –1999 był prorektorem Uniwersytetu Łódzkiego.
Twórczość naukowa Profesora Marka Zirk-Sadowskiego obejmuje ponad 200 pozycji, poświęconych problemom analitycznej filozofii prawa, hermeneutyce prawniczej, aksjologii prawa, sądowemu stosowaniu prawa, relacji prawa i moralności, roli pozytywizmu prawniczego w ewolucji kultury prawnej, uczestniczeniu prawników w integracji europejskiej i kulturze prawnej. W sposób wyczerpujący odnosi się do stanowisk filozoficznych E. Husserla i K. Twardowskiego oraz filozoficznoprawnych H. Kelsena i R. Dworkina. W jego pracach pojawiały się również wątki dogmatycznoprawne związane w szczególności z prawem pracy, prawem podatkowym, prawem finansowym, prawem administracyjnym, w tym zwłaszcza z analizą praktyki orzeczniczej sądów administracyjnych oraz prawem konstytucyjnym.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 14 czerwca 1994 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi. Po reformie sądownictwa administracyjnego orzekał w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi. Jednak jeszcze w 2004 r. został przeniesiony do orzekania w Naczelnym Sądzie Administracyjnym. W latach 2004-2015 był wiceprezesem NSA, kierującym Izbą Finansową. 
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 15 lutego 2016 roku został powołany na stanowisko Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. Funkcję tę pełnił do końca kadencji (17 lutego 2022 r.). Jego ogromną zasługą było zachowanie niezależnej pozycji Naczelnego Sądu Administracyjnego i jednoczesne podtrzymanie współdziałania Sądu z innymi organami władzy publicznej, zgodnie z wartościami Konstytucji RP, w latach zagrożenia dla niezawisłości sędziowskiej przypadających na jego prezesurę.
Od dnia 21 lutego 2022 r. pełnił funkcję Dyrektora Biura Orzecznictwa NSA. W dniu 6 lipca 2024 r. przeszedł w stan spoczynku.
W latach dziewięćdziesiątych powierzono mu misję zorganizowania Sekcji Polskiej International Association for Social and Legal Philosophy (IVR), której następnie przewodniczył. W latach 2006–2007 został prezydentem International Association for Social and Legal Philosophy, w latach 2003-2006 oraz 2007-2011 piastował funkcję wiceprezydenta tej organizacji. 
Profesor Marek Zirk-Sadowski wykładał jako visiting profesor na uczelniach amerykańskich, włoskich, szkockich, francuskich i japońskich. Brał udział w międzynarodowych programach badawczych, m.in. „Comparative Legal Precedent Study” – program uniwersytetów amerykańskich i europejskich oraz „Teoria prawa europejskiego” – program badawczy Uniwersytetu w Edynburgu. 
Jest redaktorem naczelnym „Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej”, czasopisma wydawanego przez Sekcję Polską IVR; redaktorem serii wydawniczej „Jurysprudencja”, członkiem komitetów redakcyjnych lub rad naukowych następujących czasopism: „Państwo i Prawo”, „Studia Prawno-Ekonomiczne”, „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego”, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica”.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi. 
Honorowy Łańcuch Sędziowski Naczelnego Sądu Administracyjnego odebrał w dniu swojej ostatniej sesji orzeczniczej w Naczelnym Sądzie Administracyjnym.